رابطه حمایت اجتماعی و یادگیری خودتنظیمی با فرسودگی تحصیلی در دانشجویان جندی شاپور اهواز

مقدمه و هدف: یادگیری فراگیران معمولاً به وسیله عملکرد تحصیلی آن ها مورد سنجش قرار می گیرد. عوامل متعددی، عملکرد تحصیلی دانشجویان را تحت تأثیر قرار می دهند. برخی از این عوامل موجب بهبود عملکرد و برخی موجب تضعیف عملکرد فراگیران می شود. از جمله عواملی که به شکل منفی بر عملکرد تحصیلی اثرگذار بوده، فرسودگی تحصیلی است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه حمایت اجتماعی و یادگیری خودتنظیمی با فرسودگی تحصیلی بود. پژوهش از نوع همبستگی می باشد.  روش ها: جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بودند که از بین آن ها 256 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های حمایت اجتماعی، پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری پنتریچ و دی گروت، پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو، سالانووا و شائوفلی جمع آوری و با استفاده از ضریب همبستگی به کمک نرم افزار آماری spss 18 مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که تمامی روابط بین حمایت اجتماعی و یادگیری خودتنظیمی با فرسودگی تحصیلی در سطح مطلوبی معنی دار هستند. نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه، که آموزش حمایت اجتماعی و یادگیری خودتنظیمی در کاهش فرسودگی تحصیلی و ارتقا عملکرد تحصیلی مؤثر بوده است.